O. James Fannan
wykładowca filozofii w Seminarium w Bangladeszu
pierwszy kierownik duchowy Vassuli
Orędzie dla naszego czasu
Drugi tom orędzi Najświętszego Serca „Prawdziwe Życie w Bogu” obejmuje okres od 13 października 1987 do 3 marca 1989.
Tom poprzedni był wprowadzeniem do życia duchowego, przywodzącym na myśl Pieśń nad Pieśniami. Promieniował zjednoczeniem umysłu, serca i działania z Bogiem, który jest samą Miłością. Obecny tom stanowi pogłębienie pierwszego, ze szczególnym odniesieniem do misji Vassuli: to intymne zaproszenie do wzrastania w świętości oraz wezwanie do ukazania światu Miłości Boga i Jego pragnień w czasie, w którym żyjemy.
Ten tom jest apokaliptyczny nie dlatego, że zapowiada koniec świata, lecz dlatego, że zapowiada nową Pięćdziesiątnicę. Wyjaśnia proroczo nasze czasy, pilność osobistego nawrócenia, stan Kościoła i przyszłość przygotowywaną nam przez Boga, który nigdy nie opuszcza Swego ludu. W każdym kryzysie podnosi mężczyzn i kobiety, umacnia chwiejnych.
Poprzez Vassulę Bóg błaga nas, abyśmy przeżyli zapowiadane w Piśmie Św. (Jl 3; Dz 2) Nowe Zielone Świątki, o które tak wiele modlił się papież Jan XXIII. Jak pierwsi chrześcijanie gromadzili się na modlitwie i pokucie, żeby oczekiwać na Ducha Świętego, tak my jesteśmy wezwani do „Wielkiego Powrotu” samej Miłości.
W drugim tomie Jezus wyraźniej prosi o rozpowszechnianie tego orędzia nadziei w świecie. Spodziewa się On odpowiedzi na to wezwanie. Jest ono zgodne z innymi objawieniami i przypomina o tragicznych konsekwencjach niektórych zaniedbań. Zawiera dwa główne tematy: jedność Kościoła i nawrócenie Rosji.
Czytamy wstrząsające orędzie z 4 stycznia 1988. Pojawia się w nim Rosja jako młoda martwa dziewczyna, którą wskrzesza Chrystus. Przy¬pieczętuje ona przymierze miłości i pokoju z Bogiem, a Jezus zrealizuje obietnicę zjednoczenia Kościoła i ludzkości: „Przychodzę was wszystkich zjednoczyć.”
„My”, które wypowiada Jezus mówiąc o jedności, zaprasza do ponownego odkrycia Jego ewangelicznej nauki: „Ja jestem krzewem winnym, wy – latoroślami.” (J 15,5). Jesteśmy tylko jednym, jedynym, żyjącym z Nim. Dzięki naszej chrześcijańskiej godności każde działanie wykonane w jedności z Chrystusem zostaje uświęcone i staje się miłe Bogu. Możemy powiedzieć z apostołem Pawłem: „Teraz zaś już nie ja żyję, lecz żyje we mnie Chrystus” (Ga 2,20). Jesteśmy zaproszeni do stania się ołtarzami dla ‘duchowych ofiar’ składanych Bogu, naszemu Ojcu (1 P 2, 5; Rz 12,1). Dzielenie odkupieńczego Krzyża Chrystusa jest równocześnie brzemieniem i chwałą chrześcijańskiego życia: „Ojciec mój przez to dozna chwały, że owoc obfity przyniesiecie”, mówi Jezus w Ewangelii według św. Jana (15,8).
Od początku orędzi Najświętsza Dziewica objawia się jako ‘Służebnica Pańska’. Dodaje Swoje macierzyńskie rady do rad Swego Syna. Sama określa siebie jako ‘Niewiastę obleczoną w słońce’ (Ap 12), która zwycięży szatana walczącego z Nią i z nami.
Książka ta jest poważnym ostrzeżeniem dla tych, którzy nie uznają mocy Ducha Świętego, cudów, słów Boga. Ten brak wiary, negatywna krytyka rozprasza baranki i blokuje Drogę Bożą. Te postawy rozwijają również istniejący ateizm.
To prywatne objawienie obfituje w aluzje do Pisma Św., ujawnia głęboką zgodność z Tradycją Kościoła. Ujawnia ono ukryte bogactwa Słowa Bożego, dotyczące szczególnie kapłaństwa. Pierwsi kapłani, o których mówi Biblia, to Kain i Abel. Ofiara Abla była miła Bogu, ofiara Kaina – nie. Zamiast okazać skruchę, Kain z zazdrości zabił brata. Ten pierwszy dramat zapowiada wiele następnych, szczególnie Mękę Chrystusa. Wszyscy jesteśmy grzesznikami: kapłani czy świeccy. Dobrze jest uświadomić to sobie, aby odróżnić dobro od zła i dokonać narzucającego się wyboru.
Takie są główne linie tego tomu. Niech Czytelnik odkryje w nim resztę i dostrzeże postęp o dynamicznej harmonii. Kto spotyka Vassulę, ten zgłębia codziennie dyskretne, intymne i mocne orędzia dla naszego czasu. Kto ma uszy do słuchania, niechaj słucha.
o. James Fannan