O. Ljudevic Rupcić ofm wykładowca egzegezy w Sarajewie oraz w Zurichu
«Prawdziwe Życie w Bogu» – Echo Ewangelii
Vassula doświadcza z dnia na dzień Boga i rozpowszechnia bez przerwy prorocze orędzia w obecnym świecie, który oddala się coraz bardziej od Boga. Świat oddala się w ten sposób nie tylko od fundamentów, na których został wzniesiony, lecz dodatkowo stawia niebezpiecznie pod znakiem zapytania swoje własne istnienie.
Vassula jest autentyczną prorokinią dla dnia dzisiejszego. Z jednej strony zajmuje się problemami i potrzebami naszego czasu, z drugiej strony – poszukuje nowych dróg i wychodzi w końcu ubogacona z tych trudności, ponieważ w Bogu znajduje Harmonię, Pokój i Pełnię.
Jej orędzie jest przepojone Ewangelią. Jego osobliwość polega jedynie na sposobie, w jaki jest nam przekazywane. W odniesieniu do starych i nowych problemów naszego świata, Vassula nie daje nam nic innego jak wieczną Ewangelię.
Vassula jest, jak wszyscy inni prorocy, przekonana o autentyczności i prawowitości swojego orędzia oraz swojej misji. Vassula zna swoje własne słabości, ale angażuje się zdecydowanie w przekazywanie orędzi innym. Znajduje Bożą pomoc w Eucharystii i w nieustannej modlitwie. Z wytrwałością woli i pragnień zadaje sobie wiele trudu, aby żyć całkowicie w jedności z Bogiem.
Posiada świadomość pilności przekazania orędzia, ponieważ czas do dyspozycji jest krótki: zbliża się bowiem kara, której możemy uniknąć, jeśli powrócimy do Boga i zaakceptujemy Go na nowo.
Doświadczenie Vassuli z Bogiem jest trwałym źródłem niewyczerpanej mądrości, miłości i entuzjazmu wobec Boga i Odkupienia świata. Dlatego to świadectwo jest przekonywujące, radosne i pobudzające.
Oprócz wezwania do powrotu do Boga i wezwania do odpłacenia miłością za Miłość, znajduje się w nim również troska o Jedność Kościoła. „Miłość was kocha” (3.07.92), dlatego w dialogu i w jedności Vassuli z Bogiem, każdy może zająć jej miejsce i każdy zaproszony jest do tego. Bóg kocha każdego w ten sam sposób. Wszędzie w jej pismach odczuwa się powiew Miłości, wszędzie rozlewa się Łaska, wszędzie działa Duch Święty udzielając się w obfitości. Pisma Vassuli są echem Ewangelii. Ten, kto mówi, jest rzeczywiście samym Słowem Boga. Większość czytelników i słuchaczy rozpoznaje w tych słowach Głos Boga (14.07.92).
Vassula nie mówi w zasadzie nic nowego, czego Bóg już nie powiedział. Słowo Boga jest jednak aktualizowane jej ustami, podkreślając i akcentując rzeczy ważne.
Z powodu ludzkiego zapominania oddala się zbyt łatwo problem zbliżającej się kary, na którą ludzkość jest narażona. Jest więc konieczne, aby naprawić to zaniedbanie rozlewając jak najpełniej Łaski Pana, aby ułatwić powrót do Boga.
Mimo obiektywnej autentyczności orędzi Vassuli, niektóre osoby wyrażają tu i tam zastrzeżenia dotyczące ich prawdziwości. Przywoływane argumenty nie są wystarczające, aby poddać w wątpliwość jej świadectwo, zarówno te, które mają pochodzenie obiektywne, jak i subiektywne.
Zastrzeżenia pochodzą zwłaszcza z wąskiego i fragmentarycznego spojrzenia na Tajemnicę Łaski, przez którą Bóg czyni człowieka partnerem Swego Życia i Swoich Dzieł – zwłaszcza kiedy ta wylewana jest w obfitości absolutnie bez żadnej zasługi. Wszystkie te zastrzeżenia są jedynie myślami i słowami ludzkimi, pochodzącymi wyłącznie z doświadczenia ludzkiego i ograniczonego, niezdolnego do zaakceptowania Tajemnicy Boga. Właśnie dlatego człowiek poddaje w wątpliwość Tajemnicę Boga i odrzuca ją. Dla sceptyka Słowo Boga jest zawsze zbyt twarde i zbyt skandalizujące, a w konsekwencji – fałszywe. Najważniejszym warunkiem wstępnym rozumowania ludzkiego powinno być uznanie Istnienia, którego człowiek nie może pojąć sam z siebie i na które musi on pozostać otwarty. Dopiero przez otwarcie się na Łaskę Bożą ludzie mogą dojść do pewnego, doceniającego i wystarczającego poznania tajemnicy.
Krytyka pochodzi też z faktu, że doświadczenia i świadectwa Vassuli nie zgadzają się z ignorancją i przesądami ludzi, którzy są więźniami swej własnej wyobraźni. Posłania otrzymane przez Vassulę świadczą przeciw błędnemu sposobowi patrzenia jej oskarżycieli, nie zawierają natomiast niczego przeciwnego Ewangelii lub wierze. Vassula nie jest w żadnym wypadku przeciwko Bogu, Biblii ani przeciwko wierze w Niego. Oskarżyciele znajdują w Vassuli tylko przeciwnika ich własnego sposobu wyobrażania sobie Boga, który na ogół – według ich przypuszczeń – siedzi na Swoim Tronie, daleko od ludzi. Według Vassuli istnienie ludzkie jest przesycone Miłością, Łaską i Wszechmocą Boga. To ‘skandaliczne’ widzenie stanowi w rzeczywistości ponowne odkrycie Boga.
Oskarżanie Vassuli, że jest adeptką New Age nie ma podstaw. Jest to tak samo absurdalne jak mieszanie wody z ogniem. Ta próba wskazuje, że ci oskarżyciele nie znają ani Vassuli, ani New Age.
Można przebadać jeszcze, dokąd doprowadziłoby posłanie Vassuli, gdyby zostało zastosowane:
Gdyby zaakceptowano miłość do Boga i ludzi, ludzkość nie mogłaby się już powstrzymać od miłowania Boga i bliźniego.
Gdyby zaakceptowano prośbę o modlitwę, posłanie wzbudziłoby wszędzie na świecie wdzięczność wobec Boga.
Gdyby zaakceptowano jedność Kościoła, nastąpiłoby już spełnienie się obietnicy Jezusa, mówiącej o jednej owczarni i jednym Pasterzu (J 10,16).
Gdyby zaakceptowano Boga w sposób, który poleca Vassula, byłby On już ‘wszystkim we wszystkich’ (1 Kor 15,28).
Gdyby wziąć poważnie ostrzeżenie Vassuli dotyczące szatana, zostałby on już wygnany z ludzkich serc i ze świata.
Gdyby wezwanie Vassuli do powrotu do Boga zostało przyjęte, wszyscy ludzie byliby już święci.
Gdyby każdy stał się uczestnikiem doświadczeń Vassuli, historia osobista każdego, a przez to historia całej ludzkości, stałaby się Kantykiem Miłości.
Wszystko to mieści się w radykalnym stylu Ewangelii. Na tej bazie nie ma żadnego powodu, by oddzielać doświadczenia Vassuli z Bogiem od Ewangelii, a tym bardziej je przeciwstawiać.
Posłanie Vassuli zakłada uzdolnienie ludzkiej natury do dialogu. Poszczególni wierzący, szczególnie ci, którzy są ubogaceni przez Ducha, mają prawo oceniać Vassulę, ale nie w oderwaniu od Kościoła: czyniąc to mogą oni podtrzymywać osąd Kościoła w sposób skuteczny. Osąd końcowy należy do Kościoła, znajdując swoje uzasadnienie w Bogu i swoje potwierdzenie w «zmyśle wiary», który znajduje się u podstaw i jest świadkiem Prawdy Ducha Życia.
Wszystkie doświadczenia, które mieliśmy dotąd wskazują, że świadectwo Vassuli przyjmowane jest coraz bardziej poważnie i każdego dnia coraz lepiej. To ułatwia i zarazem przyśpiesza osąd całego Kościoła, osąd, który weźmie bez wątpienia pod uwagę jako kryterium liczne dobre owoce posłania Vassuli.
o. Ljudevic Rupcić
Zurich, 19 kwietnia 1993