Listy do Czytelników

Droga Rodzino Prawdziwego Życia w Bogu! Weszliśmy w nowe tysiąclecie. Mam nadzieję, że przyniesie ono wiele triumfów naszego Pana. Kiedy Pan ostrzega nas w Swoich orędziach, Jego ostrzeżenia są zawsze warunkowe. Kiedy mówi o zwycięstwach, one również zależą od naszych modlitw, naszej wiary i naszej woli. W zeszłym roku podczas mojego pobytu w Ziemi Świętej, wszystkim nam przypomniano, że mamy służyć naszemu Panu, gdy zapadnie ciemność. Nasz Pan potrzebuje sług, którzy będą mogli służyć Mu tam, gdzie brakuje miłości. Dlatego też prosił mnie, abym Wam przypomniała: Błogosławieni jesteście, bo uwierzyliście słowom Jego orędzi. Błogosławieni jesteście za waszą zgodę i powiedzenie Bogu fiat, by pomóc Mu odrodzić Kościół, a zdemaskować odstępstwo. Błogosławieni jesteście, bo daliście siebie, aby służyć innym.

Doszliśmy wreszcie do końca tego burzliwego roku i modlimy się z ufnością, aby nowy rok był spokojny. W chwili, gdy do was piszę, mam obok otwartą moją Biblię. Po napisaniu tego pierwszego zdania mój wzrok padł na fragment: „Przyjdźcie, zobaczcie dzieła Pana, dzieła zdumiewające, których dokonuje na ziemi. On uśmierza wojny aż po krańce ziemi, On kruszy łuki, łamie włócznie, tarcze pali w ogniu” (Ps 46,9-10). Cóż, ufam, że to prorocza zapowiedź, choć tak wiele razy w orędziach Bóg uprzedzał nas, że jeśli się nie nawrócimy i nie zmienimy serc przez modlitwę, skruchę, ofiary, będziemy musieli stawić czoła trudnym czasom. Pismo mówi: „Strzeżcie się, abyście nie stawiali oporu Temu, który do was przemawia. Jeśli bowiem tamci nie uniknęli kary, ponieważ odwrócili się od Tego, który na ziemi mówił, o ileż bardziej my, jeśli odwrócimy się od Tego, który z nieba przemawia” (Hbr 12,25).
Otrzymanie takiego orędzia, jakim jest Prawdziwe Życie w Bogu, jest błogosławieństwem, zatem uchwyćmy się tej łaski, jaka została nam udzielona darmo i posłużmy się nią, by ewangelizować świat i rozszerzyć Królestwo Boże na kraje, które nigdy nie słyszały o Bogu. To wymaga odwagi. Jednak odwaga nie wystarczy. To wymaga kroczenia z Bogiem i czynienia Jego woli, posiadania ducha Chrystusa, jak w przeciwnym razie bylibyśmy gotowi do szerzenia Słowa Bożego i zwracania ku Bogu nienawróconych dotąd serc? Orędzia Prawdziwego Życia w Bogu przyciągają nas bliżej do Boga, abyśmy poznali i pojęli Go. Wielu spośród was zbliżyło się do Boga i poprzez „tak” wypowiedziane Bogu wasze życie zostało uświęcone. Bóg pragnie naszej doskonałości. Czystość duszy ma zasadnicze znaczenie dla nawiązania się Boskiej więzi pomiędzy Bogiem a Jego stworzeniem. Kiedy dusza oddała się Bogu, duch nie zawiera już niczego innego jak tylko Boga i życie zmienia się w nieustanną modlitwę.

Niech błogosławieństwo Jezusa Chrystusa i naszego Ojca w niebie spłynie na każdą rodzinę. Pragnę podziękować każdemu z was za wysiłek włożony w rozpowszechnianie orędzi naszego Pana, chciałabym podziękować także za modlitwy i Msze św. ofiarowane za mnie i członków mojej rodziny, którzy są chorzy. W tym miejscu chciałabym ponownie wrócić do proroctwa, które Pan dał nam 11 września 1991 roku, czyli dokładnie 10 lat, przed tym strasznym dniem w Nowym Jorku, i do jego konsekwencji. Ale zanim je przypomnę, chciałabym powiedzieć jeszcze kilka słów.
Ci, którzy mnie znają, musieli zauważyć, że w czasie tych 16 lat kiedy otrzymywałam orędzia od naszego Pana, w każdym moim świadectwie, których było wiele – bo ponad 700, nigdy nie poruszałam żadnych kwestii apokaliptycznych, nie wypowiadałam słów przygnębiających i przykrych ani nie unosiłam rąk w proroczym geście, przepowiadając, że świat zbliża się do końca istnienia (jak wielu fałszywie mnie o to oskarżało). Moje wystąpienia dotyczyły dobroci i czułości naszego Pana. Mówiłam o ogromie miłości, jaką Bóg ma dla nas i o tym, jak uczynić nasze życie nieustającą modlitwą. Zwracałam się do każdego tak, jak Pan pragnie, abym mówiła do was: mam wam wszystkim przypominać, że jesteśmy synami i córkami Najwyższej Mocy, a zatem królewskiego pochodzenia, gdyż nasz Ojciec jest Królem królów, Dostojnym i Wspaniałym, a my jesteśmy dziedzicami Jego Królestwa. Posłuchajcie mnie: nikt, nikt i nigdy, nie powinien wam tego przesłonić.

Ten list jest przeznaczony dla was, aby wam wszystkim podziękować za modlitwy i za ofiarę mszy św. za mnie i za moją rodzinę. Chcę wam też podziękować za wyrazy współczucia z powodu śmierci mojej siostry i szwagra, którzy zmarli w ciągu jednego tygodnia, ubiegłego lata.
Muszę wam powiedzieć, że moja siostra Yannula była tą, która rozpowszechniła w Grecji orędzia „Prawdziwego Życia w Bogu”. Wiele pracowała, by szerzyć orędzia pomimo ataków i okrutnych prześladowań, jakich doświadczyła z powodu orędzi. Im silniejsze były prześladowania, tym bardziej rozpowszechniała orędzia, prowadząc wielu ludzi, którzy porzucili Kościół, do ponownego odkrycia znaczenia Matki Kościoła oraz roli ekumenizmu.
Nawet podczas swej choroby, która trwała cztery lata, ani na chwilę nie przestała pracować dla Jezusa z powodu wielkiej miłości, jaką miała dla naszego Pana. Pragnęła ocalać dusze i prowadzić je do poznania Jezusa i do nawiązania z Nim szczególnej więzi. Jeszcze na dwa dni przed śmiercią, kiedy była bliska wydania ostatniego tchnienia, udzielała rad niektórym członkom grupy, którzy spóźniali się z publikacją w dzienniku orędzia „Prawdziwego Życia w Bogu” i krótkiego sprawozdania z ostatnich wydarzeń. Udzielała im wskazówek dotyczących zdjęć, jakie należy opublikować, prosiła, aby zajmowali się tym, kiedy jej już nie będzie.

Mam Wam wiele różnych rzeczy do przekazania... Jakiś czas temu poprosiłam przyjaciół Prawdziwego Życia w Bogu o modlitwę w pewnej ważnej intencji, która dotyczy Kościoła. Dziękuję za modlitwy i za Msze święte. Teraz mogę Wam powiedzieć, że nasz Pan wysłuchał naszych modlitw i ukazuje nam Swą Potężną Rękę, co jednak nie oznacza, że powinniście modlitw zaprzestać, módlcie się teraz nawet bardziej. Dzieje się właśnie coś cudownego i jestem pewna, że całe niebo się raduje. Odkryjecie to na początkowych stronach nowego tomu orędzi Prawdziwego Życia w Bogu, który będzie wkrótce wydrukowany. Nie mogę powiedzieć więcej niż to, choć zapewniam, że zrobiłabym to, ale muszę podążać za pewnymi instrukcjami, które pochodzą od Kościoła i stąd moja zagadkowa postawa.
Sprawa druga. Niektórzy z Was być może wiedzą, że organizujemy grupę roboczą dla opracowywania strony internetowej Prawdziwego Życia w Bogu (http://www.tlig.org), aby odciążyć niektórych ochotników pracujących dla Prawdziwego Życia w Bogu. Z powodu ich przeciążenia chcielibyśmy rozłożyć bardziej równomiernie pracę. Celem jest skorzystanie ze zdolności każdego z osobna na tym polu; umożliwienie postępu; poprawienie jakości i poszerzenie zasięgu strony.

Ci, którzy czytali „Prawdziwe Życie w Bogu”, z pewnością zauważyli, iż są tam słowa, które pojawiają się niemal w każdym orędziu. Do takich słów należy miłość, pojednanie, jedność, Duch Święty, stała modlitwa, Słowo Boga, Mądrość i także – SKRUCHA. Dziś chciałabym skierować waszą uwagę właśnie na to słowo: SKRUCHA i spróbować przeanalizować jego prawdziwe znaczenie. Przed podjęciem tego tematu pozwólcie mi jednak powiedzieć kilka słów o STAŁEJ MODLITWIE, gdyż to właśnie przez skruchę wchodzimy na drogę nieustannej modlitwy. Wiemy, jak bardzo Bóg prosi nas wszystkich o przemianę naszego życia w nieustanną modlitwę. Stała modlitwa polega na tym, że pozwalamy Bogu żyć stale w nas, a my żyjemy w Nim. Modlitwa jest stała wtedy, gdy nasz duch jest całkowicie pochłonięty przez Boga, stając się wrażliwy na Bożą obecność. W tych chwilach nie potrzebujemy już słów, aby wyrazić coś Bogu, gdyż nasza istota staje się żyjącym płomieniem, rozpalonym miłością dla Boga. W tych chwilach milczącej modlitwy nasz duch zapomina o świecie i jest zachwycony ciszą, cieszy się wszystkimi chwilami, w jakich Bóg nim włada. Wtedy nasze życie powinno zwracać się tylko ku Bogu i ku Bożej Miłości, gdyż miłość jednoczy dusze z Bogiem i im potężniejsza staje się miłość, tym głębiej dusza przenika w głębokości Boga i w życie Mądrości. 

Drodzy Przyjaciele Prawdziwego Życia w Bogu!
To smutne, że w świecie katolickim słychać głosy krytykujące Papieża. Fundacja Prawdziwego Życia w Bogu potępia zdecydowanie takie postawy. 16.08.2019 Pan powiedział do Vassuli:
”...Strzeż się tych, którzy potępiają i osądzają Papieża. To ludzie gadatliwi, którzy wychwalają sami siebie i innych, mówiąc przeciwko Papieżowi. Więźniowie własnych myśli, idący za nimi, źle postępują.
Mój Kościół będzie zawsze bronić prawdy i zawsze będzie ją chronić... Zatem, kto potępia Wikariusza Mojego Kościoła, nie może być Moim uczniem. Brakuje im pokory!”

Fundacja uroczyście oświadcza, że całkowicie izoluje się od wszelkich krytycznych uwag, niezależnie od tego, jakie by one nie były, które mogą być wyrażane przeciwko papieżowi Franciszkowi, Wikariuszowi, którego Chrystus umieścił na czele swego Kościoła. W tej sprawie, od momentu swego powstania, Fundacja stosuje zasadę zero tolerancji, bez jakichkolwiek kompromisów.

• Zobacz także: List Vassuli o Papieżu Franciszku z 13 listopada 2019 [link do artykułu]

«PAN DAŁ NAM POZNAĆ PRZEDSMAK JEDNOŚCI...» Składam dzięki Bogu za dobroć dla nas i za Jego nieskończoną Miłość.
Dniem i nocą dziękuję Bogu, przypominając sobie jak przez łaskę podźwignął mnie i powierzył Swe orędzie Prawdziwego Życia w Bogu, obarczając mnie za nie pełną odpowiedzialnością. Bóg dał też Jonathanowi Kosoy odwagę do ponownego zorganizowania w Ziemi Świętej międzynarodowego spotkania grup Prawdziwego Życia w Bogu – ekumenicznego spotkania, które się rozpoczęło w Betlejem. Wiele innych osób z grup Prawdziwego Życia w Bogu, zgłosiło się do niego, aby mu pomóc i współpracować w zorganizowaniu tego spotkania, zgodnie z radą św. Pawła:
„Trzeba starać się przypodobać Bogu, a nie ludziom” (por. Ga 1,10). Wiemy o tym, jak nasz Bóg prosi nas w orędziach o modlitwy w intencji pojednania i osiągnięcia dalszej jedności w Kościele. Pojednanie jednak nie kończy się na tym, że modlimy się o pojednanie z Bogiem, czyli za tych, którzy buntują się przeciwko Niemu, aby doszli do pokoju z Nim; o pojednanie w rozbitych rodzinach, w krajach objętych wojną itd. Trzeba dążyć do budowania jedności.  Nie planowaliśmy pobytu w Ziemi Świętej w tym samym czasie co Ojciec Święty...

W obliczu strasznych wydarzeń, do jakich doszło w Nowym Jorku 11 września 2001 roku, wiele osób zwróciło uwagę na orędzie, jakie Vassula otrzymała dokładnie 10 lat wcześniej.
Sama Vassula uznała w tej sytuacji, że dobrze będzie do wielu pojawiających się interpretacji po ataku na World Trade Center dodać własny komentarz.
«Prawdziwe Życie w Bogu» – Orędzie z 11 września 1991 roku: 
– Panie, patrzę na Niebiosa i szukam Rzeczy Niebieskich. Szukam Twego Świętego Oblicza, aby czuć Pokój i móc się rozradować. Szukam Twego Świętego Oblicza, aby móc je kontemplować.
– Moje Oczy przypatrują się dzisiejszemu światu, jednemu narodowi po drugim, badają duszę po duszy w poszukiwaniu odrobiny ciepła, odrobiny hojności i odrobiny miłości. Jednak tylko bardzo, bardzo niewielu posiada Moją łaskawość. Bardzo niewielu troszczy się, by prowadzić święte życie. Tymczasem dni uciekają i są już liczone godziny przed wielką zapłatą. Moje miasta stały się miastami nierządu. Bezlitosne! Stały się fortecami demonów! wszystkie wewnątrz zepsute, gryzione przez robaki! Schronisko dla żmii i skorpiona! Jakże miałbym nie spuścić na tych odstępców Mojego Oczyszczającego Ognia?... Nagle Jezus zmienił ton głosu i po kilku sekundach powiedział tonem bardzo poważnym, który mnie przeraził: Ziemia zadrży i zostanie wstrząśnięta.  

Niedawno Vassula otrzymała list od pewnej kobiety o imieniu Maria, stwierdzającej, że mimo iż wcześniej wierzyła w Boskie pochodzenie orędzi „Prawdziwe Życie w Bogu”, teraz już nie wierzy. Przytoczyła przy tej okazji fragment orędzia z 28 września 2000: „Ukrywanie Mojego Głosu to grzech śmiertelny” i zacytowała list Vassuli z 10 stycznia 2002: „...jest to przypomnienie dla tych wszystkich, którzy prześladują bez żadnego lęku miłosierne wołanie Boże aż po nazywanie go złem, obrzucanie błotem, a czyniąc to, bluźnią Duchowi Świętemu, popełniając niewybaczalny grzech (por. Mk 3,28-30).” Maria stwierdza: „Prywatne przesłania i objawienia nie są dogmatami wiary i katolicy mają prawo w nie nie wierzyć...” Kończy słowami: „Ponieważ brak wiary w jakieś prywatne objawienie nie jest grzechem, tym bardziej nie może być w żadnym wypadku grzechem śmiertelnym. Zaprzeczanie tym słowom stoi w sprzeczności ze słowami samego Jezusa oraz z podstawowymi regułami podawanymi przez licznych świętych i z nauczaniem Kościoła.”Oto co Vassula odpowiada na to zastrzeżenie.